Zoomdag Heino

Zaterdag 6 juli organiseerden Frans en Gea weer een 'Zoomdag',  een gezellige macrodag voor 'Zoomers'   ( Zoom.nl ).
Voorgaande jaren was ik helaas niet in gelegenheid om te gaan, maar dit jaar hebben Von en ik deze dag al vroeg in de agenda staan.
'En dan gaan we met Pinokkio,  met het kappie open!'  riep Von heel optimistisch uit.
En laat het nu op 6 juli  een zonovergoten zomerdag zijn!  wij rijden dus op zaterdagochtend inderdaad met open kap en  met een big smile op onze gezichten naar Heino, waar Frans en Gea ons en maar liefst 33 andere Zoomers gastvrij ontvangen en dan gaan we op stap,  op het programma staan Weidebeekjuffers en Heideblauwtjes,  beide heb ik nog helemaal nooit gezien,  dus ik heb er zin in!

Wat zijn die Weidebeekjuffers prachtig!

Ze zijn wel superbeweeglijk,  maar na een tijdje heb ik door dat ze telkens

terugkomen op het zelfde plekje, en daar kan je natuurlijk handig gebruik van maken

Toen ik bij de vorige foto de lichte vlekken in het water zag,  bedacht ik dat ik

hiermee wel wat kon gaan spelen met bokeh-bubbels.

Dus diafragma open  voor mooie bubbels, maar door het grote diafragma

vallen de mooie vleugels helaas niet binnen de scherptediepte.

Ja,  ik weet het,  de  truc is om precies evenwijdig aan je onderwerp te komen

( foto Roel Lemstra) 

Maar onhandig liggend op de grote stapstenen
ben ik niet mobiel genoeg om dat voor elkaar te krijgen....

Wanneer  de Weidebeekjuffer de vleugels uitvouwt,  is ie nóg mooier!

Ik heb ze ook nog vliegend geprobeerd, maar die resultaten gaan we hier niet zien ;-)

Door het harde licht niet mijn beste foto,  maar deze parende

Weidebeekjuffers mogen toch niet ontbreken,  het is bovendien de enige

foto die ik van het vrouwtje heb kunnen maken

( foto Frans Petrij )

 Na een gezellige picknick  maakt Frans de groepsfoto.

Er is er ook een gemaakt waar we - lekker anoniem -  allemaal met de camera 

voor onze gezichten staan,  maar die kan ik helaas niet meer vinden.

Ik ga er maar van uit dat niemand bezwaar heeft tegen de plaatsing van deze foto

In de middag gaan we naar een heideveld waar het echt wemelt van de Heideblauwtjes,  ik weet niet wat ik zie!  Maar wat zijn ze klein,   en wat zijn ze vliegerig zo midden op de dag.

Ik weet echt niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen om hier aardige foto's van te maken,  ik kijk dan ook nogal vertwijfeld, terwijl ik met camera in de aanslag klaar lig.

( foto's Anneke & Wilco Visser )

Uiteindelijk lukt het me om deze twee stoeiende Heideblauwtjes vast te leggen,

maar een echt mooie foto van zo'n blauwtje op dopheide,  dat zit er vandaag niet in

Maar gelukkig  zijn er Zoomers die van wanten weten en mij te hulp komen!

Jos heeft een takje in de hand.... met twee parende Heideblauwtjes.

Ik schuif graag even met camera aan!

( foto's Wilco & Anneke Visser )

Zo'n verplaatsbaar takje is toch wel handig ;-)

Achtergrond van blauwe lucht

en achtergrond van het heideveld,  alles is letterlijk onder handbereik :-)

.

En ander standje?

Ook geen probleem!

Slotwoordje:

Te snel  is het vlinderfeestje voorbij,  maar liefhebbers kunnen in de avonduren nog een keer terug.

Dat past  voor Von en mij helaas niet in ons programma,  wel gaan we met zijn allen terug naar Heino waar de plaatselijke snackbar een mega-order te verwerken krijgt,  die in de tuin van Frans en Gea lekker opgesmikkeld wordt terwijl we met zijn allen nog even heel gezellig napraten.

Het was een geslaagde dag,  ik hoop volgend jaar weer van de partij te zijn.  

We danken Frans en Gea voor de gastvrijheid en de perfecte organisatie en zoeven in Pinokkio weer naar huis,   kappie nog steeds open!!

Klein spul

Het liefste ben ik met het plaatsen van mijn blogposts een beetje actueel,  maar met de combinatie van veel leuke foto-uitstapjes binnen heel korte tijd,  en vervolgens eindelijk volop zomerweer, lukt me dat niet. 

Deze serie vol met klein spul is dan ook nog van vrijdag 5 juli.  Die dag ging ik traditiegetrouw met Ghita  op pad om eind van de middag/vroege avond  de reeën in de wilde radijs te zien. 

Eerst bezochten we Laegieskamp, een klein natuurgebiedje in de buurt,  dat bekend staat om de vele libellen. Maar..... waar zitten dan toch al die libellen?   Het weer is uitstekend,  daar kan het niet aan liggen, misschien kijken wij niet goed?

Van bezoekjes vorig jaar weet ik dat hier ook de mooie Koraaljuffertjes voorkomen,  die zien we wel,  maar o, wat werken ze slecht mee,  als je er alleen maar naar kijkt,  dan vliegen ze al weg :-(

Tegen de tijd dat mijn broek doorweekt is en ik loop te soppen in mijn schoenen,  

lukt het me om een Koraaljuffertje te fotograferen,  deze is nog 

niet helemaal uitgekleurd, waardoor de mooie koraalkleur nog erg flets is

Nummer twee is wat meer op kleur,  die heb ik zelfs met prooi te pakken,

maar een hinderlijke grasspriet voor het lijfje verpest de foto.

Het is niet anders,  binnenkort nog maar eens in de herkansing...

Laten we maar eens zien wat we nog meer zoal kunnen vinden.

een sprinkhaan,  ook leuk, al is het licht wel erg hard

Parende juffertjes zijn toch altijd weer een leuk onderwerp

Dus nog maar een keertje 

Piepklein gaasvliegje, 

de macrolens is toch een perfecte manier om de 

kleine insectenwereld te bekijken en te bewonderen

 Wat verderop bloeit een flinke groep distels, en daar fladdert van alles rond.

Tijd voor vlinders dus!

Valt niet mee,  omdat het steeds meer begint te waaien,

maar het mooie St.Jansvlindertje krijg ik toch netjes in beeld

'Bloeddropje' worden ze ook wel genoemd,

de tekening op de vleugels verklaart wel waarom

Verder vliegen er vooral veel Kleine Vossen.

Mede door de wind lukt het me maar niet om er een aardig plaatje van te maken,

maar ik realiseer me ook dat ik niet genoeg mijn best doe omdat ik de 

kleurencombinatie paars-oranje eigenlijk niet mooi vind

Ghita begrijpt dat niet en spoort me aan om toch echt mijn best te doen.

Dat doe ik dus,  en ik moet haar gelijk geven:

De rand van de vleugels van de Kleine Vos

komt namelijk perfect overeen met de paarse distels!

We gaan nog een keer terug naar het poeltje voor een herkansing van de Koraaljuffers,

maar het wil niet meer lukken.

Alleen dit juffertje blijft even zitten, lekker groot diafragma,  

ik houd van dit soort plaatjes,  dus wat mij betreft een waardige afsluiter

Slotwoordje:

Hierna gingen we naar de hei voor de reeën,   Ghita had zich hier de hele dag al op verheugd, maar helaas,  ze lieten zich nauwelijks zien, erg jammer voor haar, maar al met al hadden we wel weer een fijne dag,  en volgend jaar gaan we opnieuw op pad voor de reeën!

Reeën in de wilde radijs

Het is zo langzamerhand traditie in de zomermaanden:  

Reeën in het veldje met wilde radijs.

Ook dit jaar ging ik mijn geluk weer beproeven, Gonnie wilde graag mee, en we spraken af op dinsdag 2 juli 's morgens om half 6 bij de hei.

Gonnie kwam helemaal blij aan:  het was mistig onderweg! en  zoals ze in haar blog schrijft:  niet veel automobilisten zullen blij zijn met mist ;-)

Vol verwachting lopen we de hei op, en we worden niet teleurgesteld,

wat is de vroege ochtend zo toch sprookjesachtig mooi!

Maar ja,  we gaan reeën fotograferen,  en zijn niet ingesteld op landschap, 

daarvoor lopen we  op de verkeerde plek met de verkeerde lens.

Toch kunnen we  het natuurlijk niet laten om wat foto's te maken

En bij een shot als deze voldoet de telelens prima ;-)

Rond de klok van 6 uur stellen we ons op bij het veldje.  

De wilde radijs blijkt al weer veel te hoog te staan, 

dus de beste kansen om reeën te zien zijn langs de kant van het veld.

Al gauw komt er een reegeit uit de bosrand

Even mooi poseren

en lekker smikkelen ;-)

De wilde radijs smaakt vast heel kruidig,  want langs het 

veld kan je de pittige en kruidige geur ruiken

Eenmaal in de bloemenzee  zien we niet meer dan een paar oortjes,

en met een beetje geluk ook een oog ;-)

Het is altijd een gok aan welke kant van het veld je de beste kansen hebt,

als het een poosje stil blijft gaat Gonnie aan de overkant haar geluk beproeven,

we spreken af dat we elkaar bellen als we 'beet' hebben

Na een poosje verschijnt aan mijn kant een mooie bok in het veld.

Oh.. wat sta ik nu in tweestrijd,  als ik Gonnie eerst ga bellen

mis ik zelf misschien deze kans,  bovendien moet ze een paar

minuten lopen, voordat ze om het veld heen is.

Ik besluit eerst maar een foto te maken

en nog eentje,  net op tijd,  want de reebok verdwijnt weer in de bosrand.

Voor mij een mooie uitsmijter,  voor Gonnie helaas pech,

want zij kon de bok aan de andere kant van het veld niet zien.

Jammer,  ik had hem je graag gegund Gonnie!

Slotwoordje:

Na een paar mooie uurtjes, waarin de mist al snel optrok en de zon niet al te fel doorbrak, besluiten we om nog een poosje naar de zonnedauw te gaan.  Die fotoserie heb ik onlangs al geblogd,  en ik kijk nu nog vol verwachting  uit naar die van Gonnie.

Gonnie's beeldverslag van reeën is al wel te zien,  klik  daarvoor hier

Boomkikkers kijken

Nog maar net terug van ons uitstapje Ardennen hebben we al wéér een uitstapje van Landschap vzw op de agenda staan:   
Boomkikkertjes kijken!

Op zondag 30 juni zakken Yvonne en ik dus opnieuw af naar het zuiden van het land, aldaar pikken we Gonnie op  en rijden we naar de afgesproken locatie.
We zijn lekker vroeg en gaan al op onderzoek uit, en hulde aan Von, want die vond twee keer over zo'n schattig boomkikkertje.  De foto's die ik daarvan maakte zijn niet om aan te zien.... jeetje wat is dat lastig zeg!



In de vroege middag gaan we met Ellen, vrijwilligster/gids van Staatsbosbeheer het natuurgebiedje in, we krijgen van alles te horen over het ideale leefgebied van de boomkikkertjes,  en over de inspanningen die Staatsbosbeheer doet om aan de  specifieke wensen van de kikkertjes tegemoet te komen.
In de loop van de middag komt de zon er steeds beter bij, daar houden de boomkikkertjes van,  dus ze laten zich gelukkig af en toe zien.

Tja,   je moet toch wel heel goede ogen hebben om het boomkikkertje te ontdekken, 

tussen al het groen valt hij écht niet op

En tussen alle stekelige braamstruiken en gemene brandnetels

is het ook geen gemakkelijk klusje om ze te fotograferen :-(

( foto gemaakt door Gonnie )

Ik had tevoren bedacht hoe ik toch wel even erg leuke foto's zou gaan maken ;-)

Forget it!

Ik kwam niet verder dan een  kikkertje in stereotiepe rusthouding

En nog zo eentje.

Het enige verschil is het diafragma, f/7.1 bij de vorige foto en

 f/2.8 bij deze om het groen wat waziger te maken.

Maar of dat een verbetering is?

Tussen de bedrijven door ontdek ik deze piepkleine citroenlieveheerstbeestjes,

ik dacht één kevertje te zien,  pas door de lens zag ik dat ze 

gezellig met zijn tweetjes bezig zijn.

De wandeling brengt ons bij een veld vol wilde bloemen, met daar

langs volop braamstruiken waar de boomkikkertjes zich ophouden.

We besluiten hier te blijven om ons zo in alle rust op de 

boomkikkertjes te concentreren. 

 Maar o jé,  zelf blijken we ze helemaal niet te kunnen vinden!

Al gauw lonkt dan het bloemenveld

waar in de intussen aardig opgelopen temperatuur een heleboel vlinders fladderen.

Dikkopje ging gelukkig heel even  mooi zitten

Veel Bruine Zandoogjes fladderen er rond en parend geven ze je gelukkig even de tijd

Kijken en zoeken door de lens levert weer een hele andere achtergrond op

Het blijft toch steeds moeilijk om beide kopjes scherp te krijgen,

maar het is gelukt!

.

Nog even een juffertje in de knopjes van het bitterzoet,  

ze kleuren wel mooi bij elkaar

Onderweg naar de auto ontdekt Gonnie nog een boomkikkertje,

Tja,  ook niet een plaatje dat ik voor ogen had, gewoon weer een rustend kikkertje ;-)

Slotwoordje:

Inmiddels weet ik dat boomkikkertjes die met rust gelaten worden,  nu eenmaal meestal al in deze houding zitten.  

Als een acrobaatje op een tak,  wat natuurlijk een erg leuk gezicht is,  dat is vrijwel nooit een vrijwillige houding,  meestal zijn er dan mensenhanden aan te pas gekomen.

Tja,  dat wetende zeur ik niet meer,  dan ben ik gewoon blij om boomkikkertjes gezien te hebben tijdens een weer erg gezellig uitstapje!